๒๖.ตุ๊กตากระดาษ

เคยเล่นตุ๊กตากระดาษไหมครับ ?

สำหรับผม...ขอตอบแบบอาย ๆ ว่า...เคยเล่น !!

ตุ๊กตากระดาษ เป็นของเล่นง่าย ๆ สำหรับเด็กผู้หญิง ทำด้วยกระดาษอย่างดีที่ถูกพิมพ์สี่สีเป็นรูปการ์ตูนเด็กผู้หญิงแสนน่ารักพร้อมกับชุดแสนสวยแบบต่าง ๆ ตัวการ์ตูนมีหลายแบบหลายสไตล์ให้เด็ก ๆ ได้เลือกซื้อมาเป็นเจ้าของ ในขณะที่ผมยังใช้คำนำหน้าชื่อเป็น ด.ช. ราคาอยู่ที่แผ่นละ 1-2 บาท ปัจจุบันตกราคาแผ่นละ 5-10 บาท หรืออาจมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับความเห็นแก่ได้ของผู้ขาย

วิธีเล่นตุ๊กตากระดาษก็ไม่ได้ยุ่งยากซับซ้อนอะไร เริ่มจากการที่เด็ก ๆ ต้องแกะตัวการ์ตูนและบรรดาเสื้อผ้าแสนสวยออกจากตัวกระดาษก่อน ซึ่งทางผู้ผลิตจะปั๊มรอยเอาไว้ให้

     เมื่อได้ตุ๊กตาและชุดออกมาแล้ว ทีนี้ก็ถึงเวลาสนุกกันล่ะ...เด็ก ๆ จะตั้งชื่อให้กับตุ๊กตาของตัวเอง แนนซี่บ้าง ลอร่าบ้าง ซาร่าบ้าง หรือชื่ออะไรก็ได้ที่อยากจะเรียก(ส่วนใหญ่นิยมตั้งเป็นชื่อฝรั่ง) จากนั้นก็แต่งตัวตุ๊กตาแสนสวยด้วยชุดต่าง ๆ ที่มีมาให้ จะนำไปเล่นกับเพื่อนหรือเล่นคนเดียวก็สนุกไม่แพ้กัน แต่ถ้าเล่นคนเดียวต้องมีตุ๊กตากระดาษอย่างน้อยสองตัวขึ้นไป(มันจะได้เป็นเพื่อนกันไง)

                การสวมชุดให้ตุ๊กตากระดาษ ก็แค่นำชุดที่เลือกแล้วมาทาบที่ตัวตุ๊กตา(ซึ่งถูกออกแบบมาพอดิบพอดี) แล้วเกาะชุดเข้ากับตัวตุ๊กตาด้วย หูเกาะ ก็เป็นอันใช้ได้...เอ...ว่าแต่เขาเรียกหูเกาะหรือเปล่า...แต่ผมเรียกแบบนี้นะ !!

หลังจากเล่นเสร็จแล้ว เด็ก ๆ จะสอดตุ๊กตากระดาษเก็บเอาไว้ในหน้าของหนังสือ(ต้องเล่มหนาพอสมควร) เป็นการป้องกันตุ๊กตาฉีกขาดและให้ดูใหม่อยู่เสมอเพื่อที่จะได้นำมาเล่นในคราวต่อ ๆ ไป

                สามสิบกว่าปีก่อน...

ช่วงพักกลางวันที่โรงเรียน ถ้าผมนึกเบื่อ ๆ ที่จะเล่นซุกซนกับบรรดาเพื่อน ๆ เด็กผู้ชายด้วยกัน ผมมักจะไปยืนดูพวกเด็กผู้หญิงเล่น ตุ๊กตากระดาษ...

ข้อสงสัยของผมเรื่องหนึ่งก็คือ ทำไมเวลาที่เด็กผู้หญิงนำตุ๊กตากระดาษของพวกเธอมาเล่นที่โรงเรียนอย่างเปิดเผย กลับไม่เคยถูกครูยึดเลย แต่ในขณะที่ผมแอบพกหนังสะติ๊กอันเล็ก ๆ มาโชว์ให้ หมูอ๋อง เพื่อนซี้ดู ปรากฏว่านอกจากจะถูกครูยึดแล้ว ผมยังโดนทำโทษพร้อมกับถูกคาดโทษว่าจะเชิญผู้ปกครองอีกด้วย...ช่างเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมเลยสำหรับเด็กผู้ชายตัวน้อย ๆ อย่างผม...

อย่างไรก็ตาม ผมคงต้องเก็บความรู้สึกไม่พอใจที่ถูกแบ่งชนชั้นทางเพศเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ผมเกิดอยากจะเล่นตุ๊กตากระดาษขึ้นมาบ้างแล้ว

"นี่พวกเธอ...ให้ฉันเล่นด้วยคนสิ" ผมบอกกับเพื่อนเด็กผู้หญิงสามสี่คนที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตากระดาษกันอยู่

"เพี้ยนรึเปล่าคำนับ...นี่มันของเล่นของเด็กผู้หญิงเขานะ เธอจะมาเล่นด้วยได้ยังไง" เด็กผู้หญิงคนที่ตัวอ้วนกลมที่สุดในกลุ่มหรืออาจจะอ้วนกลมที่สุดในห้องที่ผมเรียนพูดขึ้น...ในบรรดากลุ่มของเด็กผู้หญิงจะต้องมีคนที่ไม่สวยและปากร้ายแบบนี้เสมอ...อย่างน้อยก็คนหรือสองคน

"แต่ฉันอยากเล่นนี่นา...ของเล่นแบบนี้ผู้หญิงผู้ชายก็เล่นได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ" ผมพยายามบีบเสียงให้ดูน่าสงสาร

"ไม่ได้หรอก...พวกฉันมีแต่ตุ๊กตารูปผู้หญิงไม่มีตุ๊กตารูปผู้ชายเลยสักตัว มันไม่เหมาะกับเธอหรอก ฉันว่าเธอกลับไปเล่นเป็นไอ้มดแดงกับเพื่อนเด็กผู้ชายคนอื่นๆ เถอะ" ยายอ้วนปากร้ายยังคงพูดโต้ตอบกับผม ในขณะที่คนอื่นนั่งหัวเราะ

"แต่ฉัน..."

"คำนับ..."

ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรให้จบประโยค ก็มีเสียงแหลมสูงตะโกนเรียกมาจากทางด้านหลัง มันเป็นเสียงของแป้ง เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของผม...และผมต้องยอมรับล่ะว่าเสียงของแป้ง ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายเอื๊อก !!

แป้งเป็นเด็กผู้หญิงที่มีจมูกเชิดรั้นอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาที่เธอเถียงเรื่องอะไรก็ตามกับคนอื่น แป้งชอบเล่นซุกซนแบบเด็กผู้ชาย ดังนั้นเธอจึงชอบเล่นกับพวกผมมากกว่าที่จะนั่งเล่นอยู่กับพวกเด็กผู้หญิงด้วยกัน บางครั้งผมแอบคิดไปว่าแป้งน่าจะซุกซนกว่าผมและเด็กผู้ชายทั้งโรงเรียนเสียอีก

"หาตั้งนาน...มายืนทื่ออะไรอยู่ตรงนี้...หมูอ๋องจับอึ่งอ่างได้ตัวนึง ไปดูมันพองตัวกันดีกว่า" แป้งว่า พลางฉุดมือผมให้ตามเธอไป

"แต่ฉันกำลังขอพวกนั้นเล่นตุ๊กตากระดาษด้วยอยู่นะ" ผมบอก

แป้งหยุดกึก ยืนอ้าปากหวอมองหน้าผม ก่อนจะพูดขึ้นว่า

"คำนับ เธอตัวร้อนหรือเปล่าเนี่ย(ยื่นมือมาแตะหน้าผากผม) นั่นมันของเล่นของเด็กผู้หญิงเค้า เธอเป็นผู้ชายจะเล่นได้ยังไง...น่าอายชะมัด...ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังไม่เห็นอยากเล่นเลย"

"เธอเป็นผู้หญิงหรอกรึ ?" ผมถาม แต่เมื่อเห็นแป้งยิงตาเขียวใส่จึงเปลี่ยนคำถามใหม่

"เธอไม่เคยอยากเล่นตุ๊กตากระดาษเลยเหรอ ?"

"ไม่" แป้งตอบจมูกเล็ก ๆ ของเธอเริ่มเชิดรั้นขึ้น

"สักครั้งก็ไม่เคยเหรอ ?"

"ไม่...ไม่...และก็ไม่" ตอนนี้จมูกของแป้งเชิดรั้นขึ้นจนเด่นที่สุดบนใบหน้าของเธอ

"แต่ฉันอยากเล่น..." ผมบอก

"งั้นเธอก็ต้องรอให้มีตุ๊กตากระดาษสำหรับเด็กผู้ชายขายก่อนเถอะ...แต่ฉันว่าเอาเวลาไปแหย่อึ่งอ่างให้พองตัวสนุกกว่าเยอะ...ไปเถอะ" แป้งว่าแล้วฉุดกระชากผมให้เดินตามเธอไป

ความอยากเล่นตุ๊กตากระดาษยังคงตามหลอกหลอนผมอยู่ ไม่เว้นแม้แต่ช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์

     'งั้นเธอก็ต้องรอให้มีตุ๊กตากระดาษสำหรับเด็กผู้ชายขายก่อนเถอะ' แล้วคำพูดประโยคนี้ของแป้งก็ทำให้ผมนึกอะไรขึ้นมาได้...ในเมื่อยังไม่มีตุ๊กตากระดาษของเด็กผู้ชาย ผมก็ทำมันขึ้นมาเองก็ได้นี่นา...ผมดีใจสุด ๆ ให้กับความคิดของตัวเอง !!

ผมจัดแจงเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็น ซึ่งประกอบไปด้วยกระดาษวาดเขียน ดินสอ ปากกาเมจิก สี และก็กรรไกร

                ก่อนอื่นผมเริ่มจากการใช้ดินสอวาดตัวการ์ตูนที่ตัวเองคิดว่าเมื่อมันกลายเป็นตุ๊กตากระดาษแล้วต้องมีหน้าตาแบบนี้ลงบนกระดาษวาดเขียน แล้วตัดเส้นด้วยปากกาเมจิก (ดูภาพจำลองเหตุการณ์)

                จากนั้นก็ลงสีตามใจชอบ...ตัวการ์ตูนที่วาดนี้ต้องโป๊เล็กน้อย เพราะมันยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

                    

                    ใช้กรรไกรตัดมันออกมาให้เป็นตัว เท่านี้ผมก็ได้ตุ๊กตากระดาษที่พร้อมจะใส่เสื้อผ้าแล้ว (ตอนตัดตัวตุ๊กตาต้องคอยระวังไม่ให้กรรไกรกินเข้าไปในเนื้อตุ๊กตาและเนื้อของตัวเอง)

ผมนำตุ๊กตากระดาษที่ได้มาทาบลงบนกระดาษวาดเขียนอีกแผ่นหนึ่ง ร่างเส้นบางโดยรอบ(บริเวณที่ต้องการให้เป็นเสื้อผ้า) ที่สำคัญต้องไม่ลืมร่างหูเกาะเสื้อผ้าด้วย

                 เมื่อได้เส้นร่างโดยรอบแล้ว ผมจึงออกแบบเสื้อผ้าตามความพอใจ ก่อนจะตัดเส้นด้วยปากกาเมจิกแล้วลงสีที่เสื้อผ้า 

                 แล้วผมก็ตัดเจ้าเสื้อผ้าชุดสวยนั้นออกมา สำหรับผมขั้นตอนนี้ตื่นเต้นที่สุด เพราะกลัวจะเผลอไปตัดเอาหูเกาะขาด...ถ้าพลาดคงต้องเริ่มใหม่ให้เสียความรู้สึก

พอได้เสื้อผ้าหรือชุดสวยของเจ้าตุ๊กตากระดาษมาแล้ว ผมก็นำมันไปทาบกับเจ้าของชุด(ตุ๊กตา) พับหูเกาะเข้ากับตัวตุ๊กตากระดาษ...ขั้นตอนนี้มันเหมือนกับการลองซุดสวยแถวพาหุรัด ถ้าพอดีก็ถือว่าใช้ได้

          

ถ้าจะให้สนุกสมบูรณ์แบบ ต้องทำชุดเอาไว้หลาย ๆ ชุด ชุดนักเรียน ชุดไปเที่ยว ชุดยอดมนุษย์(ต้องทำหน้ากากด้วย) หรือชุดอะไรก็ได้ที่อยากให้ตุ๊กตากระดาษใส่ หากอยากให้สนุกทวีคูณก็ต้องทำตุ๊กตากระดาษตัวอื่น ๆ เพิ่มขึ้นมาด้วย

          

                แล้ววันนั้นผมก็ได้เล่นตุ๊กตากระดาษสมใจอยาก

แต่เด็กผู้ชายก็คือเด็กผู้ชาย...ผมสนุกกับตุ๊กตากระดาษได้สองสามวันก็เริ่มเบื่อ ก่อนจะหันไปหาอะไรที่สนุกและซุกซนอย่างอื่นเล่นต่อไป

มีข่าวลือหนาหูเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับตุ๊กตากระดาษที่ทำให้ผมต้องหัวเราะจนท้องแข็ง...ข่าวลือที่ว่าก็คือ มีเพื่อนคนหนึ่งแอบเห็นแป้งมาซื้อตุ๊กตากระดาษกับพ่อของเธอที่ตลาดไปหลายแผ่น !!

เกี่ยวกับเรื่อง :

ของเล่นบางชนิด อาจจะแบ่งความเป็นเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายออกจากกันอย่างชัดเจน...แต่เชื่อเถอะว่า ไม่สามารถแบ่งแยกจินตนาการของพวกเขาออกจากกันได้ เพราะทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย ต่างมีจินตนาการที่ไม่แตกต่างกัน