๑๔.พลังอำนาจพิเศษของเด็กน้อย

ภูเขาลูกนั้นนอนทอดทิวยาวอยู่เบื้องหน้าของผม.....

เสียงคำรามและจังหวะการสั่นไหวเป็นระยะ ๆ บอกให้รู้ว่ามันเป็นภูเขาไฟที่พร้อมจะปะทุได้ทุกเมื่อ...หลายคนอาจจะครั่นคร้ามที่จะเผชิญหน้ากับมัน...แต่สำหรับผม...ผมจะพิชิตเขาลูกนี้ให้ได้!!

ผมเริ่มปีนขึ้นไปจากทางตีนเขา ต้นไม้ต้นหญ้าที่ขึ้นอยู่จนรกทำให้ผมรู้สึกระคายเนื้อตัว...พวกมันหงิกงอและมีสีดำสนิท...บางทีอาจเพราะถูกละอองฝุ่นและขี้เถ้าปกคลุมเป็นเวลานานก็ได้

ภูเขาสั่นสะเทือนมากขึ้น แรงของมันเกือบจะทำให้ร่างน้อย ๆ ของผมพลัดตกลงมาอยู่หลายครั้ง...ดีนะที่ผมมีมือซึ่งเหนียวพอ ๆ กับเท้าของจิ้งจก ไม่งั้นล่ะแย่แน่!!

ผมยังคงไต่ขึ้นไปเรื่อย ๆ สูงขึ้นและสูงขึ้น จนได้ยินเสียงคำรามที่ดังชัดเจนกว่าตอนแรก ในที่สุดผมก็พาตัวเองมาถึงปากปล่องของภูเขาไฟจนได้

ที่บริเวณปากปล่องภูเขาไฟ ผมสังเกตเห็นต้นหญ้าแข็งสีดำต้นเล็ก ๆ ขึ้นอยู่หร็อมแหร็มโดยรอบ เหนือปากปล่องขึ้นไปไม่ไกลนักมีถ้ำเล็ก ๆ อีกสองถ้ำปรากฏอยู่...และมันจะเป็นเป้าหมายต่อไปของผมหลังจากที่เป้าหมายแรกถูกสำรวจเสร็จแล้ว...ผมค่อย ๆ เอื้อมมือเข้าไปสัมผัสกับปากปล่องภูเขาไฟอย่างช้า ๆ ตอนนี้หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นโครมครามไร้จังหวะ

ภูเขาไฟขยับตัวสั่นไหวแรงขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า จู่ ๆ ก็ลืมตาที่อยู่เหนือถ้ำเล็ก ๆ ทั้งสองขึ้นมา ชั่วครู่ผมก็รู้สึกเหมือนมีมือขนาดยักษ์มาโอบร่างกายเอาไว้ พลันปากปล่องของภูเขาไฟก็ขยับก่อนจะแผดเสียงดังที่มิใช่เสียงคำรามออกมา

"นี่ลูก!! มาแอบปีนตัวพ่อตอนนอนหลับตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย"



ในโลกใบเด็กของผม พ่อ สามารถเป็นอะไรก็ได้หลาย ๆ อย่าง สุดแท้แต่ผมจะกำหนดให้พ่อเป็น

พ่ออาจจะเป็นม้า เพื่อให้ผมควบขี่ออกไปผจญภัยในโลกกว้าง

พ่ออาจจะเป็นเรือ เพื่อให้ผมนั่งโต้คลื่นลมออกสู่ท้องทะเลใหญ่

หรือ พ่ออาจจะเป็นจระเข้ เที่ยวไล่งับผมให้วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน...แต่ผมก็จะกลับมาแหย่จระเข้ใหม่เพื่อให้โดนไล่งับอีกครั้ง...มันทั้งเหนื่อย ทั้งกลัว ตื่นเต้น...แต่สนุก

ผมรู้สึกว่าตัวเองช่างมีพลังอำนาจพิเศษเสียจริง ๆ เพราะสามารถสั่งให้พ่อทำหรือเป็นอะไรก็ได้ตามแต่ใจปรารถนา...


วันหนึ่ง...ผมเอาเรื่องที่ตัวเองมีพลังอำนาจสามารถสั่งให้พ่อเป็นอะไรก็ได้นี้ มาคุยให้บรรดาเพื่อน ๆ ของเล่นของผมฟัง

"เธอนี่เก่งจริง ๆ เนอะ ฉันเองก็อยากมีพลังอำนาจพิเศษแบบเธอบ้างจัง จะได้สั่งให้ใครทำอะไรก็ได้" ตุ๊กตาทหารขาด้วนพูด มันปรายหางตาไปยังของเล่นชิ้นอื่น ๆ

"งั้นแกก็ลองมาสั่งฉันดูสิอ้ายทหารขาด้วน ฉันจะทับแกให้แบนติดพื้นทีเดียว" รถบรรทุกพลาสติกคันใหญ่ว่า

"ใครขาด้วน!! หุบปากพลาสติกของแกเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะเอาดาบปลายปืนนี่ทิ่มล้อปุโรทั่งของแกซะ เห็นหรือเปล่าว่าตอนนี้ฉันใส่ขาเทียมแล้ว"

จริงตามที่ตุ๊กตาทหารบอก เพราะตอนนี้มันมีขาเทียมที่ทำจากไม้ไอติมซึ่งผมเพิ่งจะเอามาใส่ให้เมื่อวาน แม้เวลาเดินจะดูกะเผลกอยู่บ้าง แต่ตุ๊กตาทหารก็ไม่ต้องกระโดดเป็นกระต่ายขาเดียวอีกแล้ว

"เฮ้ ๆ เพื่อน ๆ หยุดทะเลาะกันสักครู่ได้ไหม" ม้าโยกไม้ว่า ก่อนจะหันกลับมาพูดกับผม

"เธอแน่ใจได้ยังไงล่ะว่านั่นคือพลังอำนาจพิเศษ"

"ลองสามารถสั่งให้ใครทำหรือเป็นอะไรก็ได้แบบนี้ ถ้าไม่เรียกว่ามีพลังอำนาจพิเศษ แล้วจะให้เรียกว่าอย่างไร...ฮึ" ตุ๊กตาทหารว่า ท่าทางมันปลื้มผมเอามาก ๆ

"หยุดประจบเสียทีเถอะน่า ที่ม้าโยกพูดนั่น เขากำลังหมายถึงการใช้เหตุผลอยู่นะ" ตุ๊กตาลิงตีกลองพูดขึ้นมาบ้าง

"แต่ฉันเข้าใจว่าตัวเองมีพลังแบบนั้นจริง ๆ นี่นา" ผมบอก

"งั้นพิสูจน์ให้พวกเราดูสิ"


พ่อกำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่กลางบ้านเพราะว่าเพิ่งจะกลับมาจากการทำงานที่ต่างจังหวัดเมื่อเช้านี้...ท่าทางพ่อคงจะเหนื่อยน่าดู...ใจจริงผมไม่อยากจะรบกวนพ่อในเวลาพักผ่อนนักหรอก แต่เพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง...มันจำเป็น!!

"ฉันจะสั่งให้พ่อเป็นภูเขาไฟให้พวกเธอดู(บอกกับบรรดาของเล่น)...พ่อจงเป็นภูเขาไฟเดี๋ยวนี้"


"คำนับ ลูกไปเล่นคนเดียวก่อนนะ พ่อเหนื่อยมากเลย ขอนอนแป๊บเดียว" พ่ออุ้มผมวางลงข้าง ๆ ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนต่อ

"ไม่เอา นับอยากให้พ่อเป็นภูเขาไฟนี่จ๊ะ"

"ตอนนี้พ่อไม่เป็นอะไรทั้งนั้น นอกจากยอดมนุษย์ง่วงนอน" พ่อบอกแล้วหลับตา

"คำนับ อย่ากวนพ่อสิลูก พ่อทำงานมาเหนื่อยนะ" เป็นเสียงของแม่ที่เพิ่งจะเดินเข้ามา

ผมเดินคอตกออกมาจากตรงที่พ่อนอนอยู่พร้อมกับความจริงที่ว่าตัวเองไม่ได้มีอำนาจหรือพลังพิเศษอย่างที่คิด

"นี่ฉันไม่ได้มีพลังพิเศษอะไรหรือเนี่ย...แล้วที่พ่อยอมเป็นอย่างนั้นยอมทำอย่างนี้ให้ฉันมันหมายความว่าอย่างไรกัน" ประโยคหลังผมถามขึ้นกับบรรดาเพื่อน ๆ ของเล่น

"เหตุผลประการเดียวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ เธอไม่มีพลังอำนาจที่จะสามารถสั่งพ่อได้ แต่ที่พ่อของเธอยอมเป็นหรือทำตามที่เธอต้องการก็เพราะว่า 'พ่อรักเธอ' ยังไงล่ะ" ม้าโยกไม้พูด

"แต่นั่นต้องอยู่บนพื้นฐานของความเหมาะสมด้วยนะ เหมือนเช่นตอนนี้ มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมเพราะว่าพ่อของเธอต้องการพักผ่อน" ลิงตีกลองพูดขึ้นมาบ้าง

"มันรวมถึงพวกเธอด้วยหรือเปล่า" ผมถามของเล่นทุกชิ้น

"ใช่...ที่พวกเรายอมเล่นกับเธอ ยอมเป็นในสิ่งที่เธออยากให้เป็นก็เพราะพวกเรารักเธอนะพ่อหนูน้อย และที่พวกเรารักเธอก็เพราะเธอเป็นเด็กดีไงล่ะ"

"แต่ฉันยังเชื่อว่าเธอมีพลังพิเศษอยู่นะ ลองสั่งฉันให้ไปจัดการรถบรรทุกพลาสติกดูสิ" ตุ๊กตาทหารว่า แล้วพวกเราก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน


ผมเปิดประตูบ้านเดินออกไปข้างนอก เหล่าบรรดาของเล่นเดินตามออกมาโดยที่ผมไม่ได้ออกคำสั่งกับพวกมันเลย ลมหนาวพัดมาวูบหนึ่งจนผมต้องห่อไหล่พลางคิดในใจว่า เดี๋ยวพอพ่อตื่นผมจะให้พ่อมากอด แล้วผมจะให้พ่อมาเล่นเป็นผ้าห่มกันหนาว!!


เกี่ยวกับเรื่อง :

สำหรับผมแล้ว ตอนเด็ก ๆ พ่อยอมเป็นอะไรต่อมิอะไรมากมาย ด้วยเหตุผลเดียวก็คือ พ่อรักผม นั่นจึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ว่า ผมก็รักพ่อ

เรื่องที่ผมปีนขึ้นไปบนตัวพ่อตอนกำลังนอนหลับ โดยสมมติให้พ่อเป็นภูเขานั้น...เป็นเรื่องจริง...แต่ผมไม่เคยออกคำสั่งหรือใช้อำนาจพิเศษใด ๆ

การที่จะให้ใครทำอะไรให้กับเราด้วยความรักนั้น ต้องอยู่บนพื้นฐานของความเหมาะสม ประโยคพวกนี้ไม่ได้มาจากบรรดาของเล่น...แต่มาจากญาติผู้ใหญ่ของผมคนหนึ่ง